BRALCZYK O SOBIE. W ROZMOWIE Z PAWŁEM GOŹLIŃSKIM I KAROLINĄ OPONOWICZ

lt:pgt:lt:stronggt:Powiem wam prawdę o sobie. Moją prawdę, rzecz jasna, osobistą nawetlt:/stronggt:lt:/pgt:lt:pgt:nbsp:lt:/pgt:lt:pgt:Dlaczego woli być Bralczykiem niż Jerzym?lt:/pgt:lt:pgt:Dlaczego z cyckiemŁ miał kłopot a koleżankowania się nie wstydzi?lt:/pgt:lt:pgt:Czego w życiu żałuje i z czego nie zamierza się tłumaczyć?lt:/pgt:lt:pgt:Jak godzi kompleks niższości z kompleksem wyższości?lt:/pgt:lt:pgt:Dlaczego z Miłoszem nie miał konwersacji a zakochał się w pewnym Gustawie?lt:/pgt:lt:pgt:Dlaczego ojcem jest łatwo zostać, a trudno nim być, a z profesorami jest odwrotnie?lt:/pgt:lt:pgt:Dlaczego lepiej nie mówić wszystkiego, co pomyśli głowa?lt:/pgt:lt:pgt:Jak to jest być otwieraczem uniwersalnym?lt:/pgt:lt:pgt:Czy istnieje jakieś życie pozagrobowe?lt:/pgt:lt:pgt:I co w jego życiu znaczą ślimak z myszką.lt:/pgt:lt:pgt:nbsp:lt:/pgt:lt:pgt:Takiego Bralczyka nie znacie. Dobrodusznego wobec świata, nawet tego popełniającego językowe błędy i krytycznego wobec siebie. Urodzonego nie tam, gdzie się urodził i zupełnie nie wtedy. Szukającego swojego miejsca w świecie, gdzie czuje się prowincjuszem i osiągającym sukcesy, na które wcale nie zasługuje.lt:/pgt:lt:pgt:Profesor Jerzy Bralczyk w szczerej (o ile to w ogóle możliwe - zastrzega), błyskotliwej i pełnej humoru rozmowie z Pawłem Goźlińskim i Karoliną Oponowicz opowiada o tym, jak to się bywało cudownym dzieckiem, pełnym kompleksów nastolatkiem, samotnym ojcem w Szwecji, tropicielem absurdów propagandy, gwiazdą uniwersytetów i mediów, redaktorem konstytucji, ale też niepewnym siebie synem, bratem, ojcem, dziadkiem i mężem.lt:/pgt: