STOLIK Z WIDOKIEM NA KREML

W MOSKWIE NIE SŁYCHAĆ PŁACZU Ta książka nie jest reportażem, chociaż wszystko, co w niej opisałem, zdarzyło się naprawdę. Dzieje się przy kawiarnianym stoliku w Moskwie i na wojnach, które Rosja toczy przez ostatnie lata. Opisywałem je jako dziennikarz. Oglądałem z bliska. Na wojnach giną ludzie, a równie cze`sto ginie przyjaźń Stolik z widokiem na Kreml to tez historia grupy przyjaciół, którzy przestali nimi być. Ktoś z nich zapytał, dlaczego właściwie pisze` książkę o Rosji. Nie wiedziałem, co powiedzieć. Może po prostu chciałem się pozegnać. PAWEŁ RESZKA Paweł Reszka ` dziennikarz, korespondent wojenny (m.in. w Gruzji i Ukrainie), autor bestselerowych książek. Współpracował z `Rzeczpospolita`` jako korespondent w Moskwie, był szefem działu sledczego w `Dzienniku`. Pisał dla `Tygodnika Powszechnego` `i `Newsweeka Polska`. Od 2019 r. jest dziennikarzem tygodnika `Polityka`. Jego najgłośniejsze książki to m.in. Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy, Chciwość. Jak nas oszukują wielkie firmy, Czarni. Dwukrotny laureat prestiżowej Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego (2010 i 2022 r.). Otrzymał również Nagrodę Specjalna` Radia ZET `Dziennikarz Dekady` (2019 r.). Był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany w konkursie Grand Press. Siedzieliśmy z M. przed telewizorem. Herbata. Fotele.`W wiadomościach ktoś mówi, ze zaczęły się rozmowy Rosja ` Japonia. I ze może ich wynikiem be`dzie podpisanie traktatu pokojowego. ` Może oddacie im jedna` z Wysp Kurylskich i podpiszecie pokój` ` Jak to `oddacie wyspę```` Jaka`s pusta` wyspę, bezludna` w zamian za pokój.`M. popatrzyła na mnie jak na wariata. Oswiadczyła, ze na pewno w ziemie` wyspy, która` chce` podarować Japończykom, wsiąkała krew jej przodków. ` Nawet nie wiesz, gdzie to jest!`` Gówno! Zadnej wyspy nie oddamy. U M. czułość do mnie przestawała obowiązywać, gdy tylko rozmowa zaczynała schodzić w rejon geopolityki. Pomyślałem, ze to, co się stało, unieważnia cała` przeszłość. Dla mnie Rosja popełniła samobójstwo. Myślę, ze teraz `i ona jest szczelnie zamknie`ta w jakimś czarnym worku. Gdyby nie była martwa, musiałaby przynajmniej zapłakać. Myślę o Rosji i nie widzę ani stołu, ani naszej ulicy, tylko czarny worek. Nic wie`cej. fragment książki