MOJE PODRÓŻE W CIEMNO

Czy w pociągu może padać deszcz` Albo czy można zaprzyjaźnić się z kawałkiem rurki pomalowanej na biało` Jak samemu nic nie widząc, objaśniać komuś, co przedstawiają wyświetlane slajdy` Czy będąc niewidomym można ratować kogoś, kto uległ wypadkowi tysiące kilometrów stąd` Czytać brajlem płynniej niż wielu widzących zwykły druk czy też obsługiwać klawiaturę komputera ze sprawnością pianisty` Podróżować po świecie i przeżywać ekscytujące przygody, odwiedzać niesamowite miejsca, poznawać fantastycznych ludzi`Nie muszą czytać tej książki jedynie ci, którym udało się samodzielnie zwiedzić Stany z zamkniętymi oczyma. Dla pozostałych jej lektura będzie czymś niezapomnianym. Zostaną natychmiast wciągnięci w fascynującą rzeczywistość ` świat niezwykłych przyjaźni, zaskakujących odkryć i intensywnych doznań, które w życiu człowieka pełnosprawnego zostały zepchnięte do roli niemal niedostrzegalnego tła.Moje podróże w ciemno opowiadają nie tylko o innym postrzeganiu świata. To również, a może przede wszystkim, opowieść o podróżach do granic niemożliwego`Polecam tę lekturę nie jako relację osoby niewidomej, której składam wielkie gratulacje, ale jako autorki bardzo wrażliwej na to, czego nie widzi wprawdzie oczyma, ale odczuwa i poznaje dzięki pracowitości i zaletom swego umysłu. Ileż się od niej możemy dowiedzieć! Jej książka to jeszcze jeden dowód, że chcieć ` to móc. Podążajmy jej śladem.Elżbieta DzikowskaHanna Pasterny jest absolwentką filologii romańskiej i podyplomowej logopedii. Pracuje jako konsultantka ds. osób niepełnosprawnych w stowarzyszeniu Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych CRIS w Rybniku. Jest społeczną asystentką europosła, profesora Jerzego Buzka, wolontariuszką w Towarzystwie Pomocy Głuchoniewidomym. W roku 2009 za aktywność społeczną otrzymała wyróżnienie Lady D, a w 2011 nagrodę Człowiek bez barier.Autorka książek:Jak z białą laską zdobywałam BelgięTandem w szkocką kratkę