OPOWIEDZIEĆ ŚWIAT ALBO RZECZ O SYMBOLICE ŚWIATOWIDA ZE ZBRUCZ I NIE TYLKO

Jan Witold Suliga urodził się w1951 roku wKrakowie. Studiował etnografię iindologię na Uniwersytecie Łódzkim iUniwersytecie Warszawskim. Wlatach osiemdziesiątych był stypendystą stacjonarnych studiów doktoranckich wŁodzi, apotem na uniwersytecie wRanchi wIndiach. Po powrocie zIndii został wykładowcą wInstytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. W1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych wzakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. Wlatach 1990`2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego wWarszawie. Jest autorem wielu artykułów iksiążek zzakresu etnografii, antropologii kulturowej iezoteryki. Zainteresowania naukowe iezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmowały antropologię kulturową istosowaną, archeologię, religioznawstwo igeografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię isymbolikę mitów, historię okultyzmu isystemów ezoterycznych. Interesował się także wierzeniami iobyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Ponad trzydzieści lat zajmował się tarotem iuznawany był wtej dziedzinie za autorytet. Mówił osobie, że jego największą pasją jest to, że każdego dnia może odkryć coś nowego wtym, wczym pozornie nie ma już nic do odkrycia. KsiążkaOpowiedzieć świat albo rzecz osymbolice światowida ze Zbrucza inie tylkojest tej postawy owocem iprzykładem, rzuca bowiem nowe światło na tajemnice tego niezwykłego artefaktu, których nikt wcześniej nie zauważył lub nie podjął się ich wyjaśnienia. Wtym też kontekście osadzam opowieść wykutą na licach zbruckiego idola traktującą obogu Trojanie przeobrażającym się wBoga Darczyńcę iświatłość wszechświata: wDarzboga, bo takie mi swoje imię wyjawił, kiedy widziałem go we wszystkich przemianach jakie przechodził, począwszy od ustanowienia siebie jako fundamentu świata, skończywszy na przeistoczeniu wniegasnący płomieńświatłaiOgnia spojonego mocą boskiejŻywicielki.Iujrzałem wnim także wołchwa, zktórego ust wydobywa się `wyśpiewywany` przezeń wszechświat. Wtedy zrozumiałem czemu postać Trojana składa się ztylu samych `elementów`, co złożona zdwunastu płaszczyzn zbrucka statua. Nie jest to proste, lustrzane odbicie makrokosmosu wludzkim mikrokosmosie, lecz zaznaczenie tego, że ten drugi stanowi integralną część tego pierwszego iżego `dokreowuje`, gdyż sobą go `opowiada`, aczyni to, ponieważ został do tego powołany.(fragment książki)Spis treściWPROWADZENIECZĘśĆ I IDOL ZE ZBRUCZAPosągFałszerze, Połowcy iinniCi, którzy mieszkają wokółCZĘśĆ II DRAMATIS PERSONAELico C posągu. JeździecLica AiB posągu Niewiasta zrogiem, kobieta zkółkiemLico D posągu. Postać bez atrybutówAtlas otrzech obliczachCZĘśĆ III PIEśŃ śWIETLISTEGOCzasoprzestrzenne usytuowanie idolaZimowe solstycjumRównonoc wiosennaLetnie solstycjumRównonoc jesiennaCZĘśĆ IV WNUKOWIE TROJANAZrodzeni zgorącaPodążając szlakiem TrojanaParaleleWYBRANA LITERATURASPIS ILUSTRACJI