OSTATNIA JESIEŃ PRZED ZIMĄ

Tuż po opublikowaniu powieści `Fikcja` (PIW Warszawa, wrzesień 2018) odbyła się (w grudniu 2018) promocja książki Dariusza Bitnera `Ostatnia jesień przed zimą, czyli koniec trylogii cynamonowej`. Tytuł zamyka `cykl jesienny`, w którym wcześniej ukazały się: `Jesień w Szczecinie, czyli majaki cynamonowe`, powieść w esejach (2011), `Wciąż jesień, czyli inne majaki cynamonowe`, powieść patchworkowa (2016). Ostatni tom nazwany został powieścią w trzech rozdziałach.Luźno powiązane teksty, prowadzące przez rozmaite gatunki literackie ` opowiadanie, felieton, esej, proza epistolograficzna ` składają się na trzy rozdziały, sugerujące czytelnikowi, by nie ulegał łatwej pokusie traktowania całości jako mieszaninę gatunków, a przeciwnie, by spojrzał ` co sugerują poszczególne rozdziały, odwołujące się do klasycznej formy narracji na rzecz całą jak na specyficzną powieść, której bohaterem jest narrator, a tak naprawdę sam czytający.Wiele o samej książce dowiemy się z tytułów poszczególnych rozdziałów.Rozdział pierwszy,w którym poznajemy głównego bohatera, by wędrować z nim w przestrzeni i czasie, po morzach pyłu, zagubionych książek i wszechświatów, poprzez bezmiar pisania, wspominając postaci z tego świata i ze świata tamtego, czyli Kapitana, Sonię, Bazylego Blasiusa i oczywiście Pana Słowiczka, by w końcu wypłynąć na ocean miesięcy i dryfować w poprzek czasu przeszłego.Rozdział drugi,w którym przyjdzie nam krążyć po bzdarkowym mieście, pełnym oryginałów i szalonych zdarzeń, wisielców, frustratów, neurasteników, ale i szczęściarzy, złych psów, krasnoludków, wszelkich dziwactw i nieprawdopodobności, w tym dramatycznych przemyśleń ogólniejszej natury oraz natury szczególnej, gdyż trup ściele się tu gęsto, a pisać powieści kryminalnych nie ma komu.Rozdział trzeci,w którym zmierzamy do nieuchronnego zakończenia cynamonowej trylogii i dajemy się ponieść sentymentom, uosobionym w postaci wcześniej już w opowieści zarysowanej, zagrzebani w kopcu jesiennych liści, razem z dedykacjami, epistołami i czerwonymi skarpetkami Berezy` I tym sposobem nasza podróż dobiega końca.