SZARŁAT

`Szarłat` ` kolejny, równo rok po debiutanckim (`Noc w operze`), tomik Antoniego J. Hartmana. Rok, jednostka czasu, ale jakże względna ` chyba jak wszystko. To dość jednak, by pokusić się o porównania. O ile tomik `Noc w operze` zdawał się być zdominowany buntem bardzo młodego człowieka, o tyle `Szarłat` przenosi nas w obszar bardzo refleksyjny i filozoficzny wręcz, aż zastanawiający, co kogoś tak młodego skłania do rozważań egzystencjalnych posuniętych wręcz do granic wyobrażalności, a właściwie poza nie. Bo czyż takim przekroczeniem nie jest snucie projekcji świata spoza tego świata` Czy Szarłat to dowód na ponadprzeciętną dojrzałość` A może jest kalką stanu ducha niezwykle wrażliwego młodzieńca, ale nieprzystającego do świata emotikonów i gier z wieloma życiami, który daje w ten sposób upust swojej dezaprobaty wobec tego, co go otacza, czując się osamotnionym, niczym pielgrzym-pustelnik` Kto nosił szarłat, dziś ogniska ni ma: / Kto mieczem straszył, dźwiga kij pielgrzyma (Poezija biblijna. Ezrasz i Anioł Uriel. Paryż 27 maja 1833). Antoni J. Hartman```pielgrzymujący przez życie.` Zbigniew Zebar