NIEOZNAKOWANY SZLAK

W twórczości Bogusławy Latawiec powraca motyw poznania, znajdując wciąż nowe ujęcia i obrastając nową metaforyką. Nieustannej inspiracji dostarcza najbliższe otoczenie, czyli ogród ` najbardziej reprezentatywny wycinek świata, dostępny w zasięgu oka, dłoni i stóp: niemniej podobnym tropem podąża refleksja metapoetycka przez każdy krajobraz, tak bliski, jak daleki ` tak doznany bezpośrednio, jak przywołany pamięcią. Tym razem gra toczy się o wiarygodny przekład: łąki na papier ` obiekty, które prócz podobnie płaskiej powierzchni różni wszystko. A zatem każda próba skazana jest na porażkę, ale opowiedzenie o tej porażce ` paradoksalnie oznacza zwycięstwo sztuki słowa. Poezja służy bowiem za laboratorium poznawczych klęsk uskrzydlających artystyczne wzloty. Wymaga to jednak odwagi naiwnego spojrzenia, czyli niegasnącej wiary w utopię doskonałego przekładu świata na słowo.Tytułowy `nieoznakowany szlak` to imperatyw poznania przez nieustanne błądzenie ` labiryntem ścieżek, rozstajami i bezdrożami, otwartymi na wciąż nowe odkrycia.z posłowia Piotra Michałowskiego