CZŁOWIEK W POPIELE

lt:pgt:Witam, drogi czytelniku!lt:/pgt: lt:pgt:Gdybym mogła, bujałabym wchmurach cały dzień, najlepiej nad ulubionym jeziorem, które nieraz było przyczynkiem do napisania czegoś więcej. Swoją drogą, syn mawia, że jak odlecę, to trudno mnie złapać. Odchodzę wówczas wświat zupełnie inny niż ten tak dla mnie dosłowny iciężki jednocześnie.lt:/pgt: lt:pgt:Ztej właśnie ciężkości irachunku sumienia wobec siebie powstał Człowiek wpopieleŁ. Łatwo przychodzi odkrywanie wad innych, owiele trudniej jest być wopozycji do własnego ja.lt:/pgt: lt:pgt:Żyjemy wczasach niepokoju, pędu, wyścigu spraw oto, co jest pierwsze inajważniejsze, bez pokory. Miłość, życzliwość, dobro jakby poplątały się wtych wszystkich drogach, które buduje im nowy ład, nowy człowiek.lt:/pgt: lt:pgt:Słowa zmieniają swoje znaczenie, przybierają abstrakcyjny kształt, ato co upodstaw, blaknie jak wymazana historia rodem zOrwellowskich opowiadań.lt:/pgt: lt:pgt:Trzeba pamiętać, szukać, nie zapominać ipatrzeć obiektywnie, rozumem poszukując PRAWDY. Nie swojej, tej właściwej.lt:/pgt: lt:pgt:Życzę przyjemnej lektury.lt:/pgt: lt:pgt:Anna Czerniaklt:/pgt: