DZIENNIK ŻAŁOBNY

Nazajutrz po śmierci swej matki, 25 października 1977 roku, Roland Barthes rozpoczyna swój Dziennik żałobny. Używa atramentu, czasami ołówka, robiąc zapiski na fiszkach, które sam przygotowuje z kartek zwykłego papieru, pociętych na cztery części, a ich zapas zawsze trzyma w miejscu pracy.W trakcie redakcji Dziennika przygotowuje jednocześnie swój kurs w College de France na temat Neutralności (luty`czerwiec 1978), pisze tekst na konferencję zatytułowaną Przez długi czas kładłem się spać wcześnie (grudzień 1978), publikuje liczne artykuły w wielu dziennikach oraz czasopismach, między kwietniem a czerwcem 1979 roku redaguje światło obrazu (La Chambre Claire), latem tego samego roku pisze kilka felietonów do swojego projektu Vita Nova, w końcu opracowuje dwuczęściowy kurs w College de France na temat Przygotowania do powieści (grudzień 1978 ` luty 1980). U podstaw wszystkich tych dzieł, napisanych wyraźnie pod znakiem śmierci matki, znajdują się fiszki z Dziennika żałobnego.Notatki robione są głównie w Paryżu i Urt, w pobliżu Bayonne, gdzie Roland Barthes przebywał czasami w towarzystwie swego brata Michela i jego żony Rachel. Kilka odbytych podróży do Maroka, gdzie był regularnie zapraszany na wykłady, ale i gdzie lubił po prostu jeździć, także nadaje rytm owemu okresowi.Przechowywany w IMEC Dziennik żałobny jest tutaj, fiszka po fiszce, przedstawiony w całej swej integralności: fiszki ułożyliśmy chronologicznie, ponieważ wdarł się w nie pewien nieład [dsordre s`y tait gliss]: format fiszki implikuje zawsze zwięzłą redakcję, jednakże kilka z nich zostało zapisanych obustronnie (recto verso) i czasami tekst jest kontynuowany na odwrotnych stronach fiszek: inicjały użyte przez autora wskazują bliskich, zostały więc zachowane: nawiasy pochodzą od samego Barthesa: kilka notatek u dołu strony rozjaśnia kontekst lub precyzuje aluzje. Henriette Binger przychodzi na świat w 1893 roku. W wieku dwudziestu lat wychodzi za mąż za Louisa Barthesa: w wieku dwudziestu dwóch lat zostaje młodą matką, a rok później ` wdową wojenną. Umiera w wieku osiemdziesięciu czterech lat.Nie oddajemy do rąk czytelnika dzieła ukończonego przez autora, a jedynie projekt książki, jakiej ów zawsze pragnął ` takiej, która przyczynia się do tworzenia jego dzieła i z tego tytułu je objaśnia.