TEATR BLISKIEGO KONTAKTU

Książka Teatr bliskiego kontaktu. Studia przypadków grup teatralnych wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą aktualiów rodzimego teatru niezależnego (i socjologii teatru w ogóle). Pomimo że Teatr Węgajty, Stowarzyszenie Teatralne Chorea i Teatr Szwalnia wyrastają z poniekąd już `klasycyzującego się` idiomu stworzonego przez Jerzego Grotowskiego i czerpią w sposób przemożny z kontrkulturowego etosu lat 60., stanowią wciąż aktualną i nader żywą antytezę wobec teatru mieszczańskiego i ` co Autorki wykazują w sposób dobitny ` twórczo wpływają na tkankę lokalnych społeczności, budując (wciąż) nową wrażliwość i wartości. Niewątpliwą zaletą tekstu jest jego komparatystyczny charakter. Autorki precyzyjnie wskazują na konfigurację cech budujących społeczną strukturę, etos i habitus poszczególnych grup, mniej lub bardziej `rezonujących` ze światem społecznym, sformalizowanych, inkluzywnych, opartych na idei `plemienności`. Dr hab. Małgorzata Stępnik, prof. UMCS Każda z trzech grup teatralnych będąca przedmiotem zainteresowania Autorek została odrębnie przedstawiona i opisana przez inny zespół autorski, co spowodowało, że sposób obrazowania nie jest jednolity, opiera się - na odmiennych założeniach teoretycznych i posiada odmienna` strukturę` opisu. [`] Autorki wyraźnie dopuszczają polifonie` i nie chcą porównywać tego, co i tak przecież nie jest porównywalne ` na takim przekonaniu opiera się` również swoistość wykorzystywanej przez nie metodologii badan jakościowych. W efekcie Autorki nie tylko uzyskały polifonie` narracji, lecz także uchwyciły polifonie` badanych zjawisk. Dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UEK