MAZUREK DĄBROWSKIEGO. MUZYCZNE NARODZINY HYMNU

`Pierwszym wrażeniem, jakie odniosłam w trakcie lektury książki prof. Macieja Goła`ba była konsternacja i uczucie niedowierzania, ze taka praca została napisana dopiero teraz. W cia`gu znacznie ponad 200 lat od czasu powstania Mazurka Da`browskiego i 100 lat jego funkcjonowania jako konstytucyjnie zatwierdzonego hymnu narodowego (II Rzeczpospolitej, Polskiej Republiki Ludowej i III Rzeczpospolitej) nie zostały gruntownie, na podstawie przekazow zrodłowych ` faktograficznych i przede wszystkim muzycznych (w tym nutowych i dzwie`kowych) ` zbadane okolicznosci powstania melodii Mazurka oraz jej recepcji, rozpowszechniania i przemian, ktorym podlegała zanim ukształtował sie` inwariant znany wszystkim Polakom jako ich najwazniejsza narodowa piesn. [...] Recenzowana ksia`zka jest pozycja` znakomita` i wejdzie do kanonu prac nie tylko muzykologicznych, ale takze historycznych, literaturoznawczych i kulturologicznych, całkowicie zmieniaja`c wyobrazenie badaczy oraz innych osob zainteresowanych historia` Polski schyłku XVIII i XIX wieku o pocza`tkach i `dojrzewaniu` melodii Mazurka Da`browskiego, o funkcjach roznych muzycznych wariantow tej piesni na ziemiach polskich i w rozmaitych krajach europejskich, zwłaszcza w czasie powstania listopadowego i w latach naste`pnych, mniej wie`cej do połowy XIX stulecia,a wreszcie, o znaczeniu zachodza`cych w tym czasie procesow dla ukształtowania sie` naszego hymnu narodowego`.z recenzji prof. Barbary Przybyszewskiej-Jarminskiej `Melodia Pieśni Legionów to już u zarania jej historii szczególny tekst. Niczym sonda geologiczna przenika do wszystkich warstw społecznych. śpiewają ja` zarówno oficerowie, jak i pochodzący z gminu legioniści Dąbrowskiego, a w następnym pokoleniu uczestnicy powstania listopadowego: jest równie popularna w środowiskach szlacheckich i wśród mieszczaństwa. Stanowi cały czas żywą tradycje` oralna`, która z opóźnieniem oddziałuje na zainspirowanych nią muzyków, dokumentujących poprzez zapisy nutowe jej muzyczne treści`.`Pieśń ta przenika wszystkie warstwy kultury. Jej ogromny potencjał recepcyjny oddziałał na hymny innych narodów. Znajdziemy ja` kultywowana` w utworach muzyków amatorów, kompozytorów minorum gentium, lecz także w dziełach znakomitości swojej epoki. Przenika niezmiernie popularne w tym czasie formy batalii muzycznych, znajdujemy ja` w wodewilu i w chóralnej pieśni burszowskiej, a zbanalizowana` w formie walczyków, fantazji i morceaux w salonie mieszczańskim jako przejaw ówczesnej Trivialmusik. Ma także swój krąg sublimacji artystycznych, wkraczając na teren klasycznych gatunków muzycznych: wariacji i rozbudowanych dzieł wokalno-instrumentalnych. To korpus twórców i dzieł zupełnie zapomnianych, które łączy muzyczny temat Pieśni Legionów. Czyż nie jest to wystarczający powód, by nie tylko przywrócić je świadomości badaczy, lecz także wskrzesić repertuarowo``