NOTATKI Z ETNOGRAFII MYŚLI WSPÓŁCZESNEJ W DZIEDZINIE HISTORII

W monografii realizowany jest autorski projekt badań historiograficzno-metodologicznych. Clifford Geertz w jednym ze swoich esejów postulował studia nad myśleniem, jakie przebiega `na forum i agorze współczesnego życia`, dotychczas pozostających poza zainteresowaniami antropologów. Nazwał je etnografią myśli współczesnej. Stąd też koncepcję historii historiografii i metodologii historii, ufundowaną na Geertzowskim rozumieniu kultury i jej badaniu, autor traktuje jako etnografię myśli współczesnej w dziedzinie historii. `Wielkie kwestie`, które autor bada, to: klasyczna i nieklasyczna historia: centrum i peryferie historii: antropologizowanie historii: `zwroty` badawcze w historii: granice dyscyplinarne i interdyscyplinarność w historii: polityzacja historii: modernizm, postmodernizm i historia: źródła historyczne: archiwa i kultura: znaczenia i historia: myśl i historia: społeczne zaangażowanie, izolacja i historia: krytyka społeczna i historia: etyczny etnocentryzm i historia.Monografia ta, nawiązując do Wittgensteina, jest pasmem rozmaitych włókien-rozdziałów krzyżujących się i splatających ze sobą. Wszystkie, ściągnięte w sploty o odpowiednim napięciu, tworzą złożoną strukturę, miejscowo specyficzną, ale całościowo integralną, która dotyczy znaczenia kultury oraz jej różnorodności w prowadzonych przez historyków badaniach przeszłości.Treści poszczególnych rozdziałów [`] są nierozerwalnie związane tak z refleksją teoretyczną, jak i praktyczną nad kondycją i zmianami dokonującymi się współcześnie na gruncie historiografii. [`] Jednocześnie [`] wychodzą naprzeciw potrzebie, zapotrzebowaniu i oczekiwaniu historyków (ale przecież nie tylko) na namysł/refleksję nad sposobami kreacji `obrazów przeszłości`. [`] etnografia myśli współczesnej w dziedzinie historii wydaje się interesującym i niosącym za sobą potencjał badawczy projektem [`] patrzenia na historiografię i dokonujące się na jej gruncie zmiany.Z recenzji prof. Marka WoźniakaKsiążki autorstwa [`] metodologów historii oceniam zwykle w kontekście przydatności do zrozumienia rozwoju historiografii, do której przynależę, nie zaś hermetycznego dyskursu specjalistów. Z tej perspektywy [`] pozycja jest ważna według mnie przede wszystkim jako wskazanie szczególnie istotnych obszarów refleksji nie tylko w polskiej historiografii, ale także w szeroko pojętym dyskursie o przeszłości. [`] autor niezwykle konsekwentnie odwołuje się do antropologii jako punktu wyjścia refleksji nad celami badań historycznych, warsztatem badań oraz szczególnie dziś ważnymi debatami [`].Z recenzji dr hab. Barbary Klich-Kluczewskiej