ZMIERZCH WSZELKIEJ MYŚLI

Emil Cioran (1911`1995), rumuński filozof, osiadłszy na resztę życia w Paryżu już pod koniec lat trzydziestych XX wieku, został ostatecznie francuskim intelektualistą i w okresie wczesnopowojennym zdecydował się pisać wyłącznie po francusku. Niniejsza książka powstała jeszcze w języku rumuńskim w 1940, a w przekładzie na francuski (Le Crpuscule des penses) ukazała się w 1991 roku. Ze względu na wysoce niezadowalający przekład na język francuski niniejsze wydanie jest tłumaczeniem z oryginału rumuńskiego Amurgul gndurilor. Poprzednia polska wersja, pod mylącym tytułem Zmierzch myśli (zmierzch nie myśli, lecz zapada), z konieczności powtarza niedostatki podstawy francuskiej. Ponadto tytułowe słowo `myśli` ma oznaczać drugą osobę l. mn. `Na początku był Zmierzch`, pisze Cioran ` śladem starożytnych, dla których umieranie zaczyna się wraz z chwilą narodzin ` w tym zbiorze bardzo poetyckich aforyzmów i przemyśleń pełnych miłości do życia, symbolizowanego przez różę, i poszukiwania sensu (motyw krzyża) w bezsensownym z założenia wszechświecie. Ten paradoks ` ta sprzeczność ` przenika całe dzieło Ciorana, a najdobitniej we wczesnej fazie jego twórczości. Duch to `materia wydźwignięta do stanu cierpienia`. Róża życia zakwita chorobą, chcemy usłyszeć zapach róży, bo duszę `stwarza nam muzyka`. Po tych bezdrożach anestezji krąży nocami młody Cioran cierpiący na bezsenność ` i na życie.