KOBIETY, KTÓRE STARAJĄ SIĘ ZA BARDZO

lt:pgt:Skąd poczucie, że muszę wszystko? Dlaczego stawiam siebie na drugim miejscu? Czy muszę tak żyć?lt:/pgt:lt:pgt:Nie ma chyba kobiety, która w jakimś obszarze nie stara się za bardzo. Tylko inaczej to nazywamy. To szepczący w głowie głos: Jestem nie dośćŁ. Przekonanie: Muszę być lepsza, muszę się poprawić. ZasłużyćŁ. Na awans. Podwyżkę. Docenienie. Wyjście ze swoim pomysłem w świat. Na niego. Na miłość rodziców. Na wszystko. Bo przecież nie jestem jeszcze dostatecznie dobra.lt:brgt:lt:brgt:Staranie się za bardzo to wewnętrzne napięcie. Ból, smutek, złość, obsesja kontroli. Rozczarowanie, a czasem tylko niepewność, która nie pozwala cieszyć się życiem. To wydzwanianie do niego w imię ratowania związku, chociaż on nie odbiera. To robienie babeczek na kiermasz w szkole dziecka mimo zmęczenia i irytacji. Ślęczenie w nocy, bo trzeba dokończyć projekt. Dbanie, żeby wszyscy wokół byli zadowoleni. Stawianie siebie na drugim miejscu. Ale płaci się za to wysoką cenę. Czasem zbyt wysoką.lt:/pgt:lt:pgt:Jeśli to także twój portret, książka `Kobiety, które starają się za bardzo` pokaże ci, że wcale nie musisz tak żyć.lt:/pgt: