DUCHY NOWEGO JORKU

W migotliwym Nowym Jorku Jima Lewisa pełno jest duchów. Upiory niespełnionych miłości, zjawy osamotnienia, widma minionych zdarzeń. Pulsująca metropolia przytłacza, a przeplatające się historie napełniają niepokojem. Bohaterowie są zarazem wyczerpani kłótliwym miastem i zakochani w nim bez pamięci. Postaci u Lewisa jest wiele: ich początkowo niezwiązane losy zaczynają się coraz mocniej splatać, a nad ich historiami gęstnieje apokaliptyczny duch ` kolejny z nowojorskich upiorów. Pojedyncze opowieści mają jeszcze jeden wspólny mianownik: jesteśmy połączeni w naszej samotności, zawiedzionych uczuciach, tęsknocie. A gdy już zdaje się, że miasto opanowała wieczna ciemność, za jednym z bohaterów powtarzamy z ulgą i uśmiechem: to tylko awaria prądu. `Mocny literacki głos.` Jeffrey Eugenides `Jim Lewis widzi jak fotograf i pisze jak anioł zemsty.` Sally Mann `Cudowna opowieść, której fraza błyszczy jak chodnik po deszczu. [...] Właśnie tak ` pomyślałem ` dokładnie tak wygląda życie w Nowym Jorku.` `New York Times Book Review` `Sieć połączonych historii tak przesiąkniętych miastem, w którym rozgrywa się akcja, że nie mogłyby się dziać nigdzie indziej.` `San Francisco Chronicle` `Mistrzowski gobelin utkany z losów niedoskonałych i wrażliwych nowojorskich dusz, osadzony na tle miasta, które jest kalejdoskopowe, sprzeczne, halucynacyjne, żarliwie pożąda, ale też żarliwie się broni.` Richard Price ``Duchy Nowego Jorku` to skomplikowany gąszcz trajektorii życia i dogłębnie przejmująca opowieść.` Jardine Libaire `Lewis jest mistrzem w tworzeniu rozbudowanych postaci uchwyconych w różnych momentach czasu. [`] Liryczna narracja nieustannie wciąga, zwłaszcza gdy epizodyczne wątki zaczynają się splatać.` `Booklist` `Czyta się jak literacką wersję filmu Kolacja z Andrzejem. [`] Styl jest piękny i wyrazisty, autor zaś ma wspaniałe oko do szczegółów.` `Kirkus Reviews`