ABERRACJE

Czy jedna i ta sama historia może się toczyć w dwóch równoległych światach` Czy jej rezultat w obydwu światach będzie taki sam, czy różny` Czy mamy wpływ na przebieg zdarzeń lub na ich skutek` Na to, gdzie jesteśmy teraz` Czy może wszystkimi prawami fizyki rządzi kosmos, Wszechświat, Bóg ` a jeśli ten ostatni, to który` A może świat kręci się wokół miłości: spełnionej na chwilę, niespełnionej, fizycznej, platonicznej, szalonej```Jest na tyle interesujące, że przeczytałabym wszystko jeszcze raz...` ` tak oceniła teksty autora jedna z bohaterek opowiadań składających się na `Aberracje`. I `rzeczowymi argumentami starała się umotywować swoją entuzjastyczną opinię. Mówiła o klarownym języku moich opowiadań, sugestywnym obrazowaniu, dobrym puentowaniu poszczególnych sytuacji i fragmentów, nieprzekraczaniu granic dobrego smaku tak w sferze obyczajowości, jak samych wartości chrześcijańskich. Nie podzielała moich obaw, iżby teksty te mogły obrażać czyjeś uczucia religijne. Odwołując się do swojej wiedzy z historii sztuki i znajomości malarstwa, pewne aspekty mojej prozy kojarzyła ze światłocieniami Valdemarkusa. Nie szczędziła także pochwał dla wierszy włączonych do jednego z dłuższych tekstów (który uznała za swoistą mikropowieść), stanowiących jego integralną część. Mówiła wreszcie o fantazji i wyobraźni, dobrze miarkowanym kwantum humoru oraz swoistym magnetyzmie opowiadań, przykuwających uwagę od początku do końca`.