DZIADY CZĘŚĆ 2

`Dziady cz. II` to dramat, wktórym Adam Mickiewicz sięga do ludowych wierzeń, wktórych świat realny współistnieje ze światem duchów. Autor opisuje pogańską uroczystość, poświęconą duchom zmarłych. Wkaplicy przycmentarnej gromadzą się mieszkańcy wsi, by pod przewodnictwem Guślarza wziąć udział wobrzędach. Guślarz wydaje polecenia zgromadzonym iprzywołuje duchy, by dowiedzieć się, jakiej pomocy oczekują. Jednak przybyłe na uroczystość dziadów zjawy, nie chcą napojów ijedzenia, nie oczekują pomocy, ponieważ nikt ze zgromadzonych wkaplicy nie potrafi im pomóc. Duchy opowiadają historie swojego ziemskiego życia oraz mówią ocierpieniach, których doświadczają po śmierci. Kończąc swoją wizytę wkaplicy, wygłaszają przestrogi, które mają uchronić ludzi przed popełnianiem takich błędów jak te, przez które same nie mogą osiągnąć szczęścia wiecznego` Adam Mickiewicz (1798-1855) ` był synem adwokata Mikołaja Mickiewicza oraz Barbary zMajewskich, córki ekonoma. Otrzymał gruntowne wykształcenie wdominikańskiej szkole wNowogródku, anastępnie podjął studia wWilnie, które ukończył ztytułem magistra. Następnie zaczął pracować jako nauczyciel. Jest uważany za jednego znajwybitniejszych twórców epoki romantyzmu (obok Juliusza Słowackiego iZygmunta Krasińskiego). Napisał m.in. Odę do młodości (1820 r., wydanie 1827 r.), cykl Ballady iromanse (1822 r.), poemat historyczny Grażyna(1823 r.), Dziady cz. II iIV (1823 r.), Sonety krymskie (1826 r.), Dziady cz. III (1832 r.), Księgi narodu ipielgrzymstwa polskiego (1832 r.) oraz poemat Pan Tadeusz (1834 r.).