PRZEZ OTWARTE OKNO

Piotr Kominek pomimo młodego wieku jest już w pełni dojrzałym twórcą. Nie tylko dlatego, że trzymany właśnie w dłoniach tom jest już dziesiątym w jego dorobku. Ważniejszym jest, że przez ten czas autor wypracował swój własny i niepowtarzalny styl zarówno wypowiedzi poetyckiej, jak i literackiego imaginarium. Kominek jest wierny sobie w tym, co chce przekazać czytelnikowi i w jaki sposób zamierza to zrobić. Należy w pełni docenić jego odporność na mody i style zmieniające się podobnie jak pogoda w naszej szerokości geograficznej. [`]Ze wstępu Pawła Kołodziejskiegojak odnaleźć jutrokończy się latonadchodzą jesienne deszczei nie wróci już to co za namidrzwiami nocy wejdziemy do siebiezbiorę dla ciebie wszystkie gwiazdyksiężycową łódką popłyniemyuliczkami niebazostawimy na ziemi wszystkie sprawytutaj niczego nam nie potrzebanie boisz się kolejnych nocybo jest z tobą Jezusmoże gdzieś na końcu drogiujrzymy jego twarztwoje sercenigdy się nie cofa ani nie zatrzymujeono bije wciąż dalejbez Jezusa dni są tak pustewiesz to już terazgdy patrzysz przez swoje oknonie wiemy jak długo jeszczebędziemy tak wędrowaćwszystkie najpiękniejsze chwileschowałem dla ciebietacy samijesteśmy tacy samichoć w każdym z nas bije inne sercetylko my tak patrzymy na siebiejak wiele zostało nam jeszcze spotkańgdy stajesz w moim oknietak dobrze się znamyale jeszcze nie zrozumiał nas światchoć tego bardzo pragniemywiemy że go nigdy nie zatrzymamytylko dzięki tobiepoznaję ulubione miejsca tego miastaktóre chcesz mi pokazaćkażdego dnia podróżujemy do Jezusaktórego miłość jest szczęściemzmoczeni deszczem do suchej nitkiuczymy się tej miłościgdy jesteśmy tak bliskoa gdy minie kolejny dzieńpragniemy się wsłuchać w melodiębicia naszych serc