ODPOWIEDZIALNOŚĆ, ZAANGAŻOWANIE I BEZSTRONNOŚĆ UNIWERSYTETU

`Dziś polskie uniwersytety stają przed nowym wielkim wyzwaniem: polskie społeczeństwo oraz rząd oczekują, że nasze uniwersytety będą jasno błyszczeć na mapie światowej nauki, a zaświadczyć ma o tym ich pozycja w globalnych rankingach szkół wyższych. Zadanie to jest bardzo trudne. Dążenie do czegoś, co politycy szumnie nazwali `doskonałością naukową`, jest procesem złożonym i kosztownym. Ponadto stan jego zaawansowania rozkłada się nierówno w różnych obszarach nauk. Autorzy podjęli fascynujące wyzwanie zmierzenia się z opisem uwarunkowań tego procesu. Refleksja tego typu jest pilnie potrzebna.Omawiane opracowanie stanowi bardzo ciekawe źródło rzetelnych, profesjonalnie opracowanych informacji o ważnym aspekcie funkcjonowania polskich uniwersytetów. Jako takie w pełni zasługuje na wydanie go oraz upowszechnienie w polskim środowisku akademickim, także ze względu na dużą aktualność podjętej problematyki. Warto podkreślić, że publikacja spełnia wszystkie wymogi stawiane opracowaniom naukowym w obszarze badań nad szkolnictwem wyższym.`Prof. dr hab. Zbigniew Marciniak - Uniwersytet Warszawski`W książce jest bardzo wiele nowych myśli, interesujących, nieszablonowych i świeżych spostrzeżeń. Dwa leitmotivy zasługują na szczególną uwagę. Pierwszy znajduje się w artykule prof. Jerzego Axera: `Społeczność uniwersytecka powinna wyróżniać się tym, że potrafi prowadzić dyskurs wolny od instrumentalizacji życia codziennego. Zrezygnować z tego, pojmować uniwersytet nie jako sposób życia, lecz jako firmę pośród innych firm, oznaczałoby zakończyć dzieje uniwersytetu takiego, jaki narodził się w cywilizacji śródziemnomorskiej przed 900 laty i upowszechnił w świecie, lepiej lub gorzej znosząc zmiany ustrojów gospodarczych i politycznych, ale nie tracąc tożsamości` (str. 112). Drugi: `Znamienne jest to, że im większą wagę uniwersytet przywiązuje do tradycji i pozycji, tym istotniejsza jest dla niego jego własna kultura instytucjonalna, której kształtowanie wymaga troski i mądrości. Stopień rozwoju i poszanowania własnej kultury w uczelni staje się zatem znakiem tożsamości i autorytetu oraz miarą dojrzałości akademickiej` (J. Woźnicki, s. 139).Gorąco popieram ideę wydania książki. Jest ona absolutnie na czasie, a wysoki poziom składających się na nią artykułów gwarantuje jej dobre przyjęcie w świecie nauki i szkolnictwa wyższego.`Prof. dr hab. Stanisław Waltoś - Profesor honorowy UJ