SYSTEMY WCZESNEGO OSTRZEGANIA W ORGANIZACJACH MIĘDZYNARODOWYCH

Systemy wczesnego ostrzegania w stosunkach międzynarodowych stanowią kluczowy element strategii prewencyjnych i kooperacyjnych działań na rzecz globalnego bezpieczeństwa. Niniejsza książka po raz pierwszy kompleksowo analizuje ich funkcjonowanie w ramach ONZ, OBWE oraz UE, uwzględniając ich strukturę, zakres działania oraz efektywność w zapobieganiu konfliktom. Szczególną uwagę poświęcono analizie tych systemów na przykładzie konfliktu w Ukrainie, co pozwala lepiej zrozumieć ich rolę w praktyce. Autorka szczegółowo omawia znaczenie systemów wczesnego ostrzegania w kształtowaniu współczesnej polityki bezpieczeństwa, wypełniając lukę w literaturze i oferując cenne spojrzenie na ich wpływ na międzynarodowe relacje oraz stabilność w Europie.`Jak słusznie zauważyła Autorka pracy, w dyscyplinie stosunki międzynarodowe dotychczas nie ma kompleksowego ujęcia podjętej przez nią tematyki, a zagadnienia łączące w sobie zarówno teorię jak i praktykę kategorii wczesnego ostrzegania oraz systemów wczesnego ostrzegania nie doczekały się wielu opracowań.[`] W monografii skoncentrowano się na analizie istoty i zakresu systemów wczesnego ostrzegania, a także analizie organizacji międzynarodowych, w których systemy wczesnego ostrzegania funkcjonują [`]. Autorka monografii trafnie określa istotę systemów wczesnego ostrzegania, ujmując je jako wielopoziomowe i wieloaspektowe, warunkujące działania organizacji międzynarodowych w różnych płaszczyznach [`].Monografię [`] oceniam jako wartościową, wnoszącą nowe elementy do polskiej nauki o stosunkach międzynarodowych`.Z recenzji prof. dr. hab. Pawła Soroki