ZAGĘSZCZANIE GRUNTÓW METODĄ MIKROWYBUCHÓW

Zastosowanie nowych metod ulepszenia lub wzmocnienia gruntu ma zastosowanie do posadowienia coraz poważniejszych budowli, w których uwzględnia się długi czas ich użytkowania i oddziaływania na środowisko. Można tu wskazać na uzdatnianie podwodnych nasypów morskich i różnego rodzaju budowli podziemnych. W obecnej chwili, mechanizm procesu zagęszczania jest lepiej wyjaśniony technikami odnoszącymi się do zagęszczania powierzchniowego niż mechanizm stosowany w metodach do wgłębnego i na dużych głębokościach, gdzie wzrastająca liczba stopni swobody prowadzi do wyższego stopnia złożoności tego mechanizmu. Metoda zagęszczenia gruntów ziarnistych i mało spoistych za pomocą mikrowybuchów, będąca przedmiotem treści niniejszej książki znana jest jako jedna z najtańszych i najbardziej wydajnych metod wzmocnienia gruntów. W celu określenia działania zagęszczającego od mikrowybuchów było przyjęcie założenia, że działanie mikrowybuchu wywołuje rezydualne ciśnienie wody w porach gruntu, którego szkielet pod wpływem ciężaru własnego konsoliduje się. Wymiarowanie ładunków wybuchowych obejmujące ich rozdział na powierzchni i głębokości w zagęszczanym podłożu gruntowym oraz kolejność detonacji oparto na ustalonych doświadczalnie wartościach uzyskanych w badaniach terenowych. Przytoczone w książce, na podstawie badań doświadczalnych i teoretycznych obcych i własnych, stanowią próbę wyjaśnienia powstania mechanizmów od obciążenia rozdrobnionego ziarnistego i mało spoistego gruntu częściowo nawodnionego przy zagęszczaniu mikrowybuchami i podanie obliczeniowej metody wymiarowania zagęszczania wywołanego wybuchem. Do opracowania doświadczalnych wyników badawczych wykorzystano mechanizm modelu teorii prawdopodobieństwa. Obliczenia teoretyczne zagadnienia zagęszczenia nawodnionych gruntów ziarnistych opracowano w dwóch przypadkach: