OSTATNIA PIEŚŃ MIŁOSNA. BIOGRAFIA JOAN DIDION

lt:pgt:lt:stronggt:To opowieść o słynnej pisarce Joan Didion, ikonie amerykańskiej popkultury i Nowego Dziennikarstwa, ale też o jej ukochanej Kalifornii i ich mieszkańców, których losy opisywała w swoich książkach.lt:/stronggt:lt:/pgt:lt:pgt:Ostatnia pieść miłosnaŁ Tracyego Daughertyego, bestseller New York TimesaŁ, to pierwsza biografia amerykańskiej pisarki i dziennikarki Joan Didion na świecie i pierwsza, która ukazuje się po polsku. Gdy Daugherty, wielokrotnie nagradzany dziennikarz, zabrał się za pracę nad biografią, Didion nie udzielała już wywiadów. Autor przeprowadził dziesiątki rozmów z osobami, które znały pisarkę na różnych etapach jej życia, z przyjaciółmi, znajomymi, wydawcami, zagłębił się w historię tak ważnej dla niej rodzinnej Kalifornii.lt:/pgt:lt:pgt:Autor zabiera czytelniczki i czytelników w pasjonującą podróż po życiu Joan Didion. Do Sacramento, Los Angeles, Malibu, Nowego Jorku, gdzie mieszkała pisarka, ale i w miejsca, gdzie zbierała materiały do reportaży, esejów i książek: na wybrzeże Zatoki Meksykańskiej, na Hawaje, gdzie Didion zawsze chciała mieć dom, do Kolumbii i Salwadoru. Daugherty śledzi też losy rodzinne Didion, od relacji z rodzicami przez jej małżeństwo z Johnem Gregorym Dunneem, którego poznała w Nowym Jorku, gdy pracowała w redakcji VogueaŁ, a on dla TimeaŁ po adopcję córki Quintany.lt:/pgt:lt:pgt:Daugherty, próbując odpowiedzieć, kim była Joan Didion, przeciwstawia dociekliwą, liczącą się z każdym słowem pisarkę i reporterkę, pionierkę Nowego Dziennikarstwa, która w rzetelny reportaż potrafiła wpleść swoje emocje, z kruchą osobą, całe życie borykającą się ze stanami depresyjnymi i lękowymi. Opisuje ją w otoczeniu gwiazd Hollywoodu, na wiecach antywojennych, na konwencjach Demokratów i Republikanów przy okazji wyborów, ale też samotną przy maszynie do pisania, spacerującą wzdłuż plaży, wyrywającą chwasty w ogrodzie.lt:/pgt:lt:pgt:Biografię Joan Didion, autorki takich bestsellerowych książek, jak Dryfując do BetlejemŁ, Biały albumŁ, Rok magicznego myśleniaŁ czy Błękitne noceŁ, czyta się jak thriller polityczno-społeczny i powieść obyczajową jednocześnie.lt:/pgt:lt:pgt:nbsp:lt:/pgt:lt:pgt:lt:stronggt:Ze wstępu pisarki i filozofki Miry Marcinów do polskiego przekładu: lt:/stronggt:lt:/pgt:lt:pgt:Gdy widzimy Didion z bliska tak, jak widzi ją fotograf, a zwłaszcza jak widzi ją jej biograf to połączenie bezwzględnych zainteresowań i cielesnej ulotności staje się jej znakiem szczególnym. Jest jak blizna na ustach. Didion wielokrotnie powtarzała, że czuje się właśnie krucha i chwiejnaŁ. To był jej refren. Ale zdawała sobie również sprawę ze swojej siły, wytrzymałości, z niemożności przeżycia tego, że straciła wszystkich, których kochałaŁ, po śmierci których mimo wszystko żyła i myślała. Didion była taka i taka. Miała metr pięćdziesiąt sześć centymetrów wzrostu. W czasie, kiedy zdiagnozowano u niej dur rzekomy ważyła trzydzieści kilo. W czasie, kiedy zdiagnozowano u niej smutnodur, jak dawno temu nazywali depresję polscy psychiatrzy, ważyła niewiele więcej. Jej waga niebezpiecznie się wahała. Jej żałoba pozbawiała ją kolejnych kilogramów z niewielu, które jej pozostały. U Didion można było, jak u wzmiankowanego głodomoraŁ Kafki, dotknąć jej chudościŁ, a zatem usłyszeć opowieść o stracie, opowieść, z której zrobiła sztukę: sztukę głodzenia, sztukę pisania. Jest w całym jej życiu, rozpartym od grudnia do grudnia, od 1934 do 2021 roku, od Sacramento do Nowego Jorku, onieśmielająca wytrzymałość i chwiejność. Może jak w życiu każdej osoby, a może jednak bardziej.lt:/pgt:lt:pgt:nbsp:lt:/pgt:lt:pgt:lt:stronggt:Tracy Daughertylt:/stronggt: urodził się i wychował w Midland w Teksasie. Autor powieści, opowiadań, esejów i biografii, między innymi Josepha Hellera, autora lt:emgt:Paragrafu 22lt:/emgt:. Jego teksty ukazywały się w The New YorkerzeŁ, Vanity FairŁ, brytyjskim VogueuŁ, The Paris Review onlineŁ, McSweeneysŁ czy The Georgia ReviewŁ. Jest pięciokrotnym laureatem Oregaon Book Award. Związany z Oregon State University, obecnie jako profesor emeritus wykłada angielski i kreatywne pisanie. Biografię Joan Didion zatytułowaną lt:emgt:Ostatnia pieśń miłosnalt:/emgt: wydał w 2005 roku.lt:/pgt:lt:pgt:nbsp:lt:/pgt:lt:pgt:lt:stronggt:Kaja Guciolt:/stronggt:, autorka przekładu lt:emgt:Ostatniej pieśni miłosnejlt:/emgt:. Tłumaczka, kulturoznawczyni i wykładowczyni akademicka. Przekłada beletrystykę, poezję inbsp:literaturę faktu, między innymi Toni Morrison, Ernesta Hemingwaya i Williama Butlera Yeatsa. Zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym kieruje się zasadą SINE KOT NON.lt:/pgt: