KRYTYKA I NARRACJA

Walter Benjamin (1892`1940) był niemieckim intelektualistą, pochodził z asymilowanej zamożnej rodziny żydowskiej. Od 1932 roku przebywał jednak poza terytorium Niemiec. Jego przedwcześnie zakończone życie (zmarł lub popełnił samobójstwo podczas ucieczki z Francji przed nazistami) zaowocowało obfitością pism, które złożyły się na `dzieła zebrane` liczące kilka tysięcy stron. Główne jego teksty zostały już przetłumaczone na język polski, ale przekłady obejmują przede wszystkim teksty o filozofii kultury i autobiograficzne (jak `Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków` czy `Dziennik moskiewski`). W niniejszym tomie przedstawiono wybór pism Benjamina dotyczących literatury. Tom obejmuje spektrum od czysto akademickiej pracy na temat pochodzenia języka przez analizy międzywojennego stanu literatury w Niemczech, Francji i Rosji aż po własne utwory literackie Benjamina. W wyborze wyeksponowano głównie teksty najdojrzalsze, z lat trzydziestych XX wieku. Znaczna ich część nie była publikowana za życia autora i ukazała się dopiero w jego pośmiertnych dziełach zebranych. Benjamin był pisarzem niezwykle wszechstronnym. Jak się jednak wydaje, literatura stanowiła główną sferę jego zainteresowań, a własne próby literackie (opowiadania, satyry, dramaty, a nawet cykl kilkudziesięciu sonetów) zajmują istotne miejsce w całokształcie jego dzieła.